LOSTfan

Nicolas Sendler

[Nick przez chwilę jeszcze wpatrywał się w Chuny. Po chwili dopiero jakby się ocknął i rozejrzał się po wszystkich w kuchni. Zatrzymał wzrok na Mike'u, który wyraźnie miał niezły ubaw. Nicolas zdawał sobie sprawę, że on wie o wszystkim. Patrzył na niego z nieukrywaną złością, z wyraźną groźbą w oczach.
Uśmiechnął się do niego sztucznie.]

<do Mike'a> Bawi cię coś doktorku? +-

Chuny Parks

[odchrząknęła głośno, by jej ton ponownie stał się chłodny. Nie chciała za wszelką cenę pokazać po sobie jakichkolwiek emocji, choć teraz wszystkie w niej buzowały i tysiące myśli przebiegało przez jej głowę. A wszystko to krążyło wokół Nicka.]

<Clover> Niestety nie. [Pokręciła głową.] Po spotkaniu z Innymi postanowiliśmy zawrócić. Nie chcieliśmy się pakować na tereny wroga... To znaczy my nie chcieliśmy, bo Robert to był gotów do misji samobójczej. [Spojrzała w kierunku salonu gdzie leżał nieprzytomny Robert, ignorując przy tym zaciekawione spojrzenie Nicka.]

[Przez chwilę milczała, zastanawiając się, czy powinna wyjawić im, czemu tak naprawdę ich nie odnaleziono. Uznała że przynajmniej Clover, Nick i Mike powinni o tym wiedzieć. Ściszyła głos, by nie usłyszał jej nikt poza ludźmi w kuchni.]

<Clover, Nick, Mike> Przypadkiem też odkryliśmy, czemu nie odnaleziono nas po katastrofie.+-

Nicolas Sendler

[Gdy usłyszał ostatnie słowa Chuny spojrzał na nią szybko.]

<do Chuny> Jak to? Co masz na myśli? +-

Chuny Parks

[Zerknęła na Nicka przelotnie i wróciła do swoich zajęć przy kuchni]

<Nick> W tym tunelu natknęliśmy się na Innych przewożących czarne skrzynki naszego samolotu. Obie były zniszczone. [Popatrzyła po zebranych w kuchni] Są na tyle wytrzymałe, że nie mogły ulec uszkodzeniu w katastrofie - a to oznacza że nadawały sygnał który pomógłby ekipom poszukiwawczym odnaleźć wrak. Ale nie odnaleźli nas bo Inni zajęli się skrzynkami.+-

[Wzruszyła ramionami.]

Clover Diverse

[Clover nie była zdziwiona, słysząc o misji samobójczej. Zaciekawił ją jednak powód tego, że nie zostali odnalezieni. Oprócz tego, cały czas zastanawiał ją ten tajemniczy uśmieszek Mike'a.]

[Usłyszawszy o skrzynkach, spochmurniała. Zamilkła. Teraz z tej wyspy mógł ich uratować tylko cud. Mogliby pozabijać wszystkich Innych, zbudować kolejną tratwę i odpłynąć. Ale to raczej było mało prawdopodobne ... ]

Matthew Sanze

[ Nawet Matt, który zajęty był rozmowa z CJ'em i Kimberly, usłyszał głos stojącej niedaleko Chuny. ]

<Chuny> Jesteś pewna, że przejeli wszystkie czarne skrzynki, ile jest takich nadajników w samolocie? +-

[ Cała uwaga zebranych w bunkrze była skupiona na Chuny. ]

Chuny Parks

[Słysząc głos Matta odwróciła się zaskoczona. Większość ludzi gapiła się na nią z osłupieniem i przez chwilę zaczęła się zastanawiać czy kuchnia nie ma jakiegoś super nagłośnienia, które sprawiło, że wszyscy ją usłyszeli. Speszona podeszła do Matta i jeszcze bardziej ściszyła głos.]

<Matt> W każdym samolocie są dwie skrzynki. Obie rejestrują wszystkie rozmowy w kabinie pasażerskiej i kokpicie, a także zapisy urządzeń sterujących lotem samolotu. Jest jedna główna skrzynka i druga zapasowa - obie nadają sygnał... i obie zostały zniszczone.+-

Matthew Sanze

[ Matt spoważniał. Jego twarz nie przejawiała żadnych emocji. ]

<Chuny> Więc nie mamy już żadnej nadziei? Może jest jakaś możliwość... +-
[ Wypowiedział słowa, choć kompletnie w je teraz nie wierzył. ]

John Flurry

[John miał serdecznie dosyć krzyków pełnych jakiejś podniety, dochodzących z całego bunkra. Podniósł się gwałtownie z łóżka i ruszył nerwowym krokiem przez korytarz. Głośne rozmowy dochodziły z kuchni. John bez pardonu wpadł do kuchni i zmierzył wszystkich po kolei srogim, naprawdę srogim wzrokiem ...]

== Ciszej, kurwa ! CISZEJ !!! +- [wrzasnął do wszystkich.]

[Jego spojrzenie zatrzymało się na Chuny. Wtedy wargi Johna zaczęły drgać. A miał nadzieję, że już nigdy więcej jej nie zobaczy...]

<Chuny> Dawno się nie widzieliśmy, Parks ! Na Twoje szczęście ... Które właśnie dobiegło końca +- [warknął przez zaciśnięte zęby.]

Nicolas Sendler

[Nick spojrzał szybko na Johna zaskoczony jego krzykiem. Wyminął Chuny i podszedł do niego. Zmierzył go wzrokiem. Nie wiedział co on może chcieć od Chuny, w każdym razie nie podobało mu się to.]

<do Johna> Przestań się drzeć idioto. Jeśli coś Ci się w tym bunkrze nie podoba to wypieprzaj stąd. Wierz mi, że przez nikogo nie jesteś tu mile widziany. [Mówił spokojnie z wyraźnym obrzydzeniem na twarzy. Po chwili namysłu dodał ciszej.] Zbliż się do niej, a rozdepczę ci tą twoją przystojną mordę na podłodze... Nie żartuję +-

Chuny Parks

<Matt> Nie liczyłabym na to... Prędzej wydostaniemy się stąd wpław niż nam ktoś pomoże z zewnątrz. Ale...+-

[Przerwała nagle gdy w kuchni pojawił się John. Odruchowo schowała się za plecami Matta i z pozornym spokojem obserwowała i słuchała słów mężczyzny. Musiała przyznać, że John wzbudzał w niej ogromny strach, cała aż drżała w środku.]

[Prychnęła na słowa Johna i wzruszyła ramionami]

<John> Po tym co przeszłam, twoje groźby nie robią na mnie już żadnego wrażenia, więc z łaski swojej wracaj tam skąd przyszedłeś niedomyty dzikusie.+-

[Gdy Nick wtrącił się do rozmowy, spojrzała na niego zaskoczona. Odkąd się tu znalazła nie przestawał jej zaskakiwać.]

John Flurry

[John ani razu nie mrugnął, gdy przypatrywał mu się Nick. Zmierzył go tylko chłodnym spojrzeniem.]

[Podszedł o kilka kroków do Chuny. We wnętrzu cały się gotował. Nie obchodziło go, że wszyscy na to patrzą. Ostatnimi czasy nie potrafił nad sobą panować, a obecność Chuny tylko to spotęgowała.]

<Chuny> W tym towarzystwie tylko Ty wyglądasz jak niedomyta dzikuska ! To, co przeszłaś było niebem w porównaniu z tym, co Cię jeszcze czeka +- [warknął i szarpnął ją za rękę.]

[W jego oczach wręcz płonął gniew.]

Nicolas Sendler

[Nick zacisnął dłonie w pięści i zacisnął zęby obserwując Johna. Był gotowy się na niego rzucić gdy szarpnął Chuny za rękę.]

Chuny Parks

[Jęknęła z bólu gdy John chwycił ją za rękę. Szarpnęła się mocno.]

<John> Puść mnie!! [Warknęła głośno] Nie boję się ciebie!!+-

Clover Diverse

[Clover obserwowała bacznie Johna, początkowo nie reagując. Gdy jednak zbliżył się do Chuny i chwycił ją za rękę, puściły jej nerwy. Ruszyła w stronę mężczyzny i chwyciła go za koszulę. Jednym silnym ruchem odciągnęła go na bok. Stanęła z nim twarzą w twarz.]

<John> Nie zbliżaj się do niej, słyszysz ?! Masz się do niej nie zbliżać, bo pożałujesz !!! +- [wykrzyczała drugie zdanie.]