LOSTfan

Administracja

Temat przeznaczony dla wątków rozgrywających się wokół rumowiska po wybuchu naziemnej stacji "Księżyc".

Przyjemnego pisania.

NA NAPISANIE ODCINKA JAK ZAWSZE MAMY DWA TYGODNIE

Frank Zuiko

[Posmak krwi w ustach było pierwszą rzeczą jaka dotarła do jego świadomości, po długim czasie nieprzytomności. W jego uszach wciąż brzmiała głucha cisza, otworzył oczy zaskoczony. Zobaczył nad sobą gęste opary dymu i kawałki drewna i gruzu. Poruszył powoli rękami i nogami, jakby sprawdzał czy nadal je ma i czy nic im się nie stało. Powoli dochodziło do niego to co się stało.]

[Przypomniał sobie śmierć Thomasa na swoich rękach i to, że za chwilę miał nastąpić wybuch. Próbował wydostać się z budynku tym samym wejściem, którym tam weszli ale było zamknięte. Pewnie wtedy nastąpił wybuch. Obmacał ręką swoje ciało nadal nie dowierzając, że jeszcze żyje.]

[Usiadł z trudem jęcząc z wysiłku. Zdziwiło go, że choć wydawał z siebie dźwięk to go nie usłyszał. Odrzucił z siebie kawałki drewna i gruzu. Jego ubrania i włosy były siwe od jakiegoś pyłu. Spojrzał na twardą powierzchnię, na której leżał i zaskoczony zauważył drzwi. siła eksplozji musiała je wypchnąć razem z nim. Otaczały go wysokie zarośla.]

[Podniósł się ostrożnie na nogi i wyszedł z zarośli. Krew spłynęła z rany na policzku. Jeszcze więcej krwi miał na rozciętym ramieniu. To co zobaczył go przeraziło. Budynek przestał istnieć. Na ogromnym obszarze porozrzucane były jego fragmenty, stosy gruzu, płonące drewniane elementy konstrukcji. Dostrzegł kilka ciał w nadpalonych białych fartuchach, połamane półki metalowe, zniszczone sprzęty. Wszystko to przekraczało jego najśmielsze wyobrażenia.]

Mitsu Date

[Mitsu uciekła wcześniej z budynku z Tomem, zdołała się bezpiecznie ukryć razem z nim przed wybuchem. Nie odniosła większych obrażeń, tak samo jak i Tom. Przytuliła się do niego mocno, gdy już było po wszystkim. Cieszyła się, że wreszcie go odzyskała. To właśnie z nim żyła na wyspie od samej katastrofy, a gdy Inni go porwali myślała już, że nigdy go już nie zobaczy.]

[Dopiero po jakimś czasie przypomniała sobie o reszcie znajomych, którzy przyszli żeby ich stąd odbić. Rozejrzała się po rumowisku i od razu dostrzegła Franka. Rzuciła się biegiem w jego stronę.]

<do Franka> Frank! Frank! [Krzyczała do niego, biegnąc. Uważała by o nic się nie potknąć. Zdziwiło ją, że mężczyzna nawet nie zareagował. Dotarła do niego i odwróciła go do siebie.] Nic ci się nie stało?+-

Frank Zuiko

[Frank obrócony przez ręce kobiety zauważył, że rusza ona ustami. Nie rozumiał czemu nic nie słyszy. W jego uszach wciąż panowała ogłuszająca cisza.]

<do Mitsu> Co mówisz?!?! [To co wydobyło się z jego ust przypominało wrzask. On wciąż nic nie słyszał, więc nie panował nad natężeniem swojego głosu.] Nic nie słyszę!!+-

Mitsu Date

[Mitu skrzywiła się na wrzask Franka i przyłożyła palec do swoich ust dając mu znak by był cicho. Wzięła go bez słowa pod ramię i zaprowadziła w miejsce, gdzie nie było gruzu. Ucieszyła się, że mężczyzna się nie opierał.]

[Zmusiła go by usiadł na kamieniu i przyjrzała się mu uważnie. Krew wyciekająca z uszu oznaczało to, ze wybuch go ogłuszył. Mitsu spojrzała na Toma.>

<do Toma> Wybuch musiał go ogłuszyć...+-

Tom Reinhert

[Tom obserwował uważnie Franka. Nigdy w życiu wcześniej nie widział go na oczy i początkowo nie ufał mu. Ufał za to Mitsu i skoro ona pomagała temu mężczyźnie to musiało oznaczać to, że on również był jednym z pasażerów ich lotu. Podszedł bliżej Franka przyglądając się z bliska jego uszom.]

<do Mitsu> Powinno minąć góra za dwa dni. To nic aż tak bardzo poważnego. [Zamilkł na chwilę.] To jeden z naszych?+-

Frank Zuiko

[Frank w milczeniu przyglądał się Mitsu i Tomowi. Domyślał się kim jest ów mężczyzna, na podstawie wcześniejszych opowieści Mitsu po tym jak przybyła do ich obozu. Próbował wyczytać coś z ruchu ich warg, ale nigdy nie był w tym dobry.]

Mitsu Date

[Pokiwała głową w odpowiedzi.]

<do Toma> Trzeba sprawdzić to rumowisku w poszukiwaniu pozostałych. Może Allison, Luke i Lens jednak uciekli nim nastąpił wybuch...+-

[Spojrzała znowu w twarz Franka. Cały czas pochylała się nad nim. Dała mu znak ręką, żeby tu został.]

<do Franka> Zostań tu... [Wypowiedziała słowa wyraźnie specjalnie poruszając ustami.] Pójdziemy sprawdzić rumowisko! [Wskazała dłonią w stronę gruzów.]+-

Frank Zuiko

[Frank pokiwał głową ze zrozumieniem. To, że nie słyszał co mówi kobieta, upewniało go w tym, że stracił słuch. Gdy kobieta i ten mężczyzna odeszli, wsadził palec do jednego ucha, krzywiąc się z bólu. Poruszał nim przez chwilę próbując odzyskać słuch ale to niczego nie dało.]

Mitsu Date

[Wstała od Franka i podeszłą do Toma.]

<do Toma> Chodź! Pomożesz mi poszukać pozostałych rozbitków. Pamiętasz ich?+-

Tom Reinhert

[Skinął głową ruszając za kobietą.]

<do Mitsu> Kobieta i dwóch mężczyzn, tak? Mam nadzieję, że ich rozpoznam, jak już ich zobaczę.+-

[Minął ciało jednego z Innych, na wpół spalone i bez prawej ręki. Skrzywił się na ten widok, mimo iż na ostrym dyżurze oglądał już gorsze rzeczy.]

Mitsu Date

<do Toma> Zgadza się. Sprawdzaj każdego kogo zobaczysz, bo... [Zamilkła dostrzegając w oddali trzy ciała leżące obok siebie. Jedno z nich było kompletnie przywalone gruzem, ale po stopach rozpoznała, że to kobieta.] Nieważne już. Widzę ich!+-

[Zaczęła biec szybko między szczątkami budynku. Gdy dobiegła do rozbitków natychmiast zaczęła odgarniać przywaloną osobę. Odrzuciła kawał drewnianej płyty i jakieś kable. Odkryła Allison. W pozostałych osobach rozpoznała Luke'a i Lensa. Wszyscy leżeli bez ruchu.]

<do Toma> Zobacz co z nią. +-

[Kucnęła obok Lensa.]

<do Lensa> Lens, obudź się! [Klepnęła go w twarz. Po ruchach jego klatki piersiowej widziała, że oddycha. Cały był obsypany białym pyłem, tak jak Frank.]+-

Tom Reinhert

[Tom podbiegł za Mitsu i pomógł jej przy odwalaniu gruzów z ciała kobiety. Przyklęknął obok niej i sprawdził puls. Uśmiechnął się pod nosem i obejrzał ją uważnie.]

<do Mitsu> Nic jej nie jest. Uderzyła się mocno w głowę.+-

[Jego uwagę przyciągnęła zakrwawiona klatka piersiowa mężczyzny leżącego obok. Zbliżył się do niego. Przyjrzał się uważnie ranom na klatce piersiowej i sprawdził puls - był ledwie wyczuwalny.]

<do Mitsu> Z nim jest bardzo kiepsko. Sądząc po ranach nie daję mu zbyt wielkich szans na przeżycie. [Powiedział przytłumionym tonem głosu.] Właściwie to te szanse są zerowe. Kwestia godziny i będzie po nim...+-

Mitsu Date

[Posmutniała słysząc słowa Toma. Przyjrzała się uważnie Lukowi. Nie znała go zbyt dobrze, ale był jedną z najbliższych jej osób na wyspie.]

<do Toma> Na pewno nic nie da się zrobić?+-

Tom Reinhert

<do Mitsu> W tych warunkach?! [Rozłożył ręce wskazując na całe rumowisko.] Nie ma szans... Przykro mi.+-